Zoeken in Jakarta

door

De meeste adopties zijn in Jakarta geregeld. Veel moeders kwamen oorspronkelijk niet uit Jakarta. Toch komt bijna elke geadopteerde namen van instanties en adressen uit Jakarta tegen in de adoptiepapieren.
Jakarta is een snel groeiende stad. Elk jaar vertrekken veel mensen uit de dorpen naar de grote stad om werk te zoeken. In de dorpen is de sociale structuur hecht. Families wonen vaak al generatie op generatie in hetzelfde dorp. Iedereen kent elkaar. In de grote stad is dit heel anders.

In Jakarta wonen mensen uit heel Indonesië. De mensen uit de dorpen op zoek naar werk hebben niet veel geld en komen in de arme wijken terecht, telkens op zoek naar een beter baantje en een beter plekje. Mensen wonen daarom niet lang op dezelfde plek. De sociale structuur is hierdoor in de stad minder hecht. Men blijft sterkere banden voelen met de geboortedorpen en probeert als het kan met de feestdagen terug te keren naar het dorp en ook als men ouder wordt, kiest men er vaak voor de oude dag weer in het dorp door te brengen.

Jakarta heeft zich als stad enorm ontwikkeld de afgelopen decennia. In 1970 woonden er 5 miljoen mensen in Jakarta, nu ongeveer 10 miljoen (in de regio Jakarta woonden 8 miljoen rond 1970, nu zelfs 30 miljoen) mensen. De stad ziet er heel anders uit. Veel woonwijken in het centrum zijn afgebroken en grote wolkenkrabbers en winkelcentra zijn hier voor in de plaats gekomen.

Heb je alleen maar gegevens uit Jakarta in je dossier staan dan begrijp je dat je zoektocht heel moeilijk zal zijn. Waar je in een dorp oude adressen vaak gewoon terugvindt en in de dorpen vaak wel familieleden treft, is dit in Jakarta heel anders.
Adressen bestaan vaak niet meer, huizen en wijken zijn afgebroken en als je al een adres terugvindt dan wonen hier al weer andere mensen, die hier nog niet woonden in de jaren 70 of 80 en je dus ook niet verder kunnen helpen.

Moeders die nog maar net in Jakarta woonden waren vaak nog in het bezit van een identiteitskaart uit het dorp. Als je geluk hebt zijn deze gegevens terug te vinden in je adoptiepapieren en is het dorp waar je moeder oorspronkelijk vandaan komt in de papieren vermeld.

Vind je alleen gegevens uit Jakarta in je dossier dan is de kans helaas groot dat er geen aanknopingspunten gevonden kunnen worden.
Een zoektocht in een dorp heeft zoveel meer kans van slagen.

Heb je gezocht in Jakarta? Wat zijn je ervaringen?
Stuur ons een privéberichtje en we kijken of we de adressen uit jouw dossier terug kunnen vinden op onze oude kaart van Jakarta.

Is een DNA-test altijd nodig?

door
Soms worden we benaderd door geadopteerden die in het verleden geen DNA-test hebben gedaan omdat de gegevens uit de documenten leken te kloppen.

Met de naam en het adres uit de adoptiepapieren kon de moeder vrij eenvoudig worden gevonden en ook de moeder kon bevestigen dat zij een kind had afgestaan. Helaas blijkt dat zelfs als de gegevens lijken te kloppen toch een DNA-test nodig is om zeker te weten dat de moeder gevonden is:

• De adoptie-stichtingen gebruikten soms hetzelfde verhaal en dezelfde gegevens voor verschillende baby’s. De adoptiedossiers lijken dan sterk op elkaar, alleen de data zijn veranderd. Beide geadopteerden komen dan bij dezelfde moeder uit, terwijl deze moeder maar één kind voor adoptie heeft afgestaan.

• Ook zijn er baby’s verwisseld. Als de baby’s door tussenpersonen vanuit de dorpen naar Jakarta waren gebracht, verbleven de baby’s op verschillende plekken. In de kranten uit de jaren tachtig wordt al melding gemaakt van baby’s die op de vliering van een huis zijn aangetroffen. Zelf hebben we gesproken met een vrouw die indertijd de baby’s verzorgde als ze in Jakarta aankwamen. Dit proces verliep niet geordend. Hierdoor zijn baby’s verwisseld.

• Verder is het voorgekomen dat er door geadopteerden gezocht is met behulp van dezelfde mensen die indertijd verantwoordelijk waren voor de illegale adopties. Het vermoeden is dat deze mensen nog een keer geprobeerd hebben aan de adoptie te verdienen door een moeder die niet werkelijk de moeder is, aan te wijzen, en vervolgens geld te vragen (voor bijvoorbeeld levensonderhoud, huisvesting of andere kinderen die naar school moeten). Zo werd er nog een keer aan de adoptie verdiend.
Het is heel pijnlijk te bedenken dat geadopteerden opnieuw slachtoffer zijn geworden door het niet uitvoeren van een DNA-test.
Ons advies is daarom altijd een DNA-test te doen. En kies dan voor een DNA-test van een DNA-bank, zodat als er geen match met jou is, je de moeder toch de kans biedt haar kind in de toekomst te vinden.

Help mee!

door
help mee zoektocht Indonesie
Ook vanuit Indonesië zien we steeds meer bezoekers op de website. We doen er alles aan om de drempels voor de moeders te verlagen zodat ze contact met ons kunnen opnemen voor het afgeven van DNA. (Uiteraard zullen we de moeders pas bezoeken wanneer Corona dit toelaat.)
Als Stichting richten wij ons op DNA-onderzoek en het vinden van moeders in Indonesië.
Hiervoor hebben we geld en informatie nodig. Geld voor de aanschaf van DNA-kits voor de moeders in Indonesië en informatie uit zoveel als mogelijk adoptiedossiers om de moeders te kunnen vinden.
Dit kunnen we niet alleen! Help mee, stuur ons de informatie uit jouw dossier en help ons aan de financiële middelen!

Is je zoektocht doodgelopen?

door
adoptie zoektocht doodgelopen
Is je zoektocht doodgelopen? Heb je de moeder uit je adoptiepapieren gevonden maar is er geen match? Je bent niet alleen. We weten hoe dit voelt.
De enige optie die overblijft lijkt in veel gevallen DNA-onderzoek te zijn. Hoe meer moeders we vragen DNA-af te staan voor een DNA-bank, hoe meer kans we hebben toch nog onze moeder te vinden.
Dus ook al is je zoektocht doodgelopen, neem contact met ons op en deel de gegevens zodat wij de moeder die in je papieren wordt genoemd kunnen bezoeken en haar kunnen vragen DNA af te staan. Zo helpen we elkaar en komt er misschien toch nog een match. Ook informatie van de getuigen ontvangen we graag, omdat gebleken is dat dit vaak ook moeders zijn die een kind hebben afgestaan.
Neem vrijblijvend en vertrouwelijk contact op, Help ons de moeders te vinden!

Wat is jouw verhaal?

door
vragen over adoptie
Ibu Indonesia richt zich hoofdzakelijk op de moeders in Indonesië die tussen 1976 en 1983 hun baby’s/jonge kinderen middels (illegale) adoptie zijn kwijtgeraakt.
Maar natuurlijk vinden wij de geadopteerden minstens zo belangrijk. Daarom zouden we ook heel graag vernemen wie die geadopteerden zijn en zijn we geïnteresseerd in jouw verhaal.
We willen je dan ook vragen je verhaal met ons te delen. Dit mag in deze post, maar uiteraard ook via een privé-bericht.
Wie ben jij? Heb jij de moeder die genoemd staat in jouw adoptiedossier gezocht dan wel gevonden? Hoe heb je dit aangepakt? Is de de moeder die genoemd wordt in jouw adoptiedossier ook, middels DNA bevestigd, jouw biologische moeder? Wat mis je rondom adoptie (informatie, andere vorm van hulp etc.)? Wat zou Ibu Indonesia voor jou kunnen betekenen?
We zijn heel erg benieuwd!

Achternamen op Java

door
achternamen in Indonesie
In Indonesië en dan vooral op Java hebben veel mensen maar 1 naam en dat is hun voornaam.
Maar één naam? Ja, men heeft geen achternaam of familienaam, alleen een voornaam.
De naam of namen die je ouders je geven is je naam, niets meer en niets minder.
Dit is lastig voor ons omdat je aan de naam de familiebanden niet kunt zien. Pas na doorvragen weet je wie familie is van wie.

Hoe gaat dit in officiële papieren? Soms wordt bij de voor- en achternaam dezelfde naam ingevuld, soms wordt het vakje waar je je achternaam moet invullen leeg gelaten.
Heeft jouw moeder een achternaam?

Corona

door
corona indonesie
Het is een tijdje stil geweest maar we hebben niet stil gezeten.
De website wordt goed bezocht en we hebben al veel reacties binnen. Bedankt voor alle informatie die jullie met ons delen! Dit helpt ons goed op weg om moeders in Indonesië te vinden.
Als Stichting richten wij ons op DNA-onderzoek en het vinden van moeders in Indonesië.
Helaas is het door corona op dit moment niet mogelijk moeders te bezoeken in Indonesië. Ondanks dat we geen tijd te verliezen hebben, willen we de moeders die toch al vaak in kwetsbare omstandigheden leven, niet extra in gevaar brengen door ze te toch te bezoeken.
Vorig jaar hebben we via MijnRoots gegevens ontvangen van 14 moeders die via een zoektocht gevonden waren, maar geen DNA-match hadden met de geadopteerde. Deze moeders gaven aan dat zij wel een kind voor adoptie hebben afgestaan. Wij willen hen helpen hun kinderen te vinden. Voor deze moeders hebben we DNA-kits geregeld. Twee moeders van de lijst hebben we inmiddels bezocht. De overige 12 gaan we bezoeken zodra corona ons dit weer toestaat.
Hoewel we de DNA-kits voor hen klaar hebben liggen, zoeken we nog wel geld om de onkosten in Indonesië (reis-en portokosten) voor onze vrijwilligers ter plekke te kunnen voldoen.
error: