De mogelijkheden van DNA-testen

Geschreven door Vera

Sinds een paar jaar zijn DNA testen een onderdeel geworden bij de zoektocht voor geadopteerden, om er zeker van te zijn dat de gevonden ouders en andere familieleden werkelijk biologisch verwant zijn met de geadopteerde. 

Ibu Indonesia en MyHeritage

DNA testen zijn via verschillende organisaties mogelijk. Ibu Indonesia werkt met de DNA onderzoeken van MyHeritage.

Hoe werkt het?

Voor het afnemen van een DNA test vraag je DNA-kit aan (tegen betaling) en bij ontvangst maak je een account aan bij MyHeritage om jouw DNA onderzoek te registreren. Het is niet nodig een uitgebreid betaald abonnement te nemen.
Vervolgens volg je de aanwijzingen van de kit om een sample af te nemen (hiervoor is je wangslijm nodig) en op te sturen naar het laboratorium van MyHeritage. Dan is het wachten, is er een match met een ander persoon of personen in de databank? En wat houdt een match eigenlijk in? 

Etniciteit en DNA-matching: wat houdt het in?

Uit de DNA test komen verschillende uitslagen, waaronder je etniciteit en de gevonden matches. De etniciteit kan erg verrassend zijn, dat heeft vooral te maken met de verspreiding van bevolkingsgroepen ruim 1000 jaar geleden. Etniciteiten die onder Indonesische geadopteerden veel voorkomen zijn:

  1. Thais en Cambodjaans, 56,7%
  2. Filipijns, Indonesische en Maleis, 36,3%
  3. Chinees en Vietnamees, 28,7%
  4. Scandinavisch, 17,5%
  5. Noord- en West-Europees, 15,2%

Inwoners op Java hebben meestal rond de 50% Thais/Cambodjaans én 50% Filipijns/Indonesisch/Maleis DNA.

Verwantschap

In de uitslagen van een DNA-test kan verwezen worden naar een 4e en/of 5e graad verwantschap. Een 4e of 5e graad verwantschap geeft echter niet aan dat het gaat om familie, het kan gaan om enkel toeval en overeenkomstig DNA dat verwijst naar dezelfde eigenschappen als haarkleur of kleur ogen. Bij MyHeritage zitten niet veel mensen die afkomstig zijn uit Indonesië, waardoor er sneller wordt gesproken van een match bij 4e of 5e graad, maar dit biedt helaas geen aanwijzing voor het vinden van je biologische ouders.
Heb je een match met een 1e, 2e of 3e graads familielid? Dan kan het zijn dat je familie hebt gevonden. Neem contact met ons op als je wilt dat we even meekijken.

De nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van verschillende testen

Als we familie vinden is het vaak andere familie dan de ouders (bijvoorbeeld broers, zussen, neven en nichten). Het is daarom belangrijk dat we gebruik maken van een DNA test die zoveel mogelijk markers vergelijkt. Hoe meer markers van het DNA worden vergeleken, hoe nauwkeuriger jouw DNA wordt gematched aan ander DNA.
Zo bestaan er ook 1-op-1 testen, maar die testen maar 20 markers, terwijl een DNA-test van MyHeritage 700.000 markers vergelijkt. Met een ouder is een 1-op-1 test wel betrouwbaar, maar met broers en zussen en andere familieleden is een 1-op-1 test niet betrouwbaar. Met een 1 op 1 test kan je een vals positieve of vals negatieve uitslag hebben. 

Daarom werkt Ibu Indonesië met de DNA testen van MyHeritage om de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van de matches te waarborgen voor geadopteerden.

Koppelen met meerdere DNA-databanken

Naast MyHeritage bestaan er meerdere DNA databanken. Het goede nieuws is dat het tegenwoordig mogelijk is jouw DNA sample van MyHeritage te koppelen aan andere DNA databanken zoals bijvoorbeeld FamilyTree DNA. Het koppelen gebeurt via het downloaden van jouw DNA op MyHeritage en deze vervolgens te uploaden via de website van FamilyTree. Hiervoor is het wel nodig je persoonlijke gegevens door te geven, zodat geverifieerd kan worden dat het inderdaad om jouw DNA gegevens gaat. Vervolgens wordt automatisch een account aangemaakt bij FamilyTree. Hier zitten voor jou dan geen kosten aan verbonden. Zorg ervoor dat je het Kit-nummer noteert dat in het scherm verschijnt. Dit nummer hoort bij het account van FamilyTree waarmee jij eventuele matches kan terugvinden.

Is er al familie gevonden doordat geadopteerden geregistreerd staan bij MyHeritage?

Jazeker! Niet alleen zijn er positieve matches na zoektochten, maar ook zijn er soms positieve matches tussen broers en zussen die beiden in Nederland (of Europa) verblijven en niet wisten van elkaars bestaan. Er is ook een match geweest met een oom of tante en achterneef of nicht in Indonesië, waarvan de naam niet in het dossier voorkwam. Zo helpt DNA ook bij vastgelopen zoektochten.

Soms vinden we de moeder uit het dossier van een geadopteerde, maar is er toch geen match. Misschien zijn baby’s omgewisseld of is een dossier twee keer gebruikt. Doordat het DNA van de moeder in MyHeritage staat geven we de moeder de kans haar kind op deze manier te vinden.
Een aantal keer is het ook voorgekomen dat een moeder die op zoek is naar haar kind ons heeft benaderd. Door haar in de gelegenheid te stellen DNA af te geven, hebben ook deze moeders kans hun kind terug te vinden.

Interesse of vragen?

Via onderstaande link is meer informatie terug te vinden over DNA onderzoeken op de website van Ibu Indonesia. 

 

https://www.adoptie-indonesie.nl/de-4-grootste-misverstanden-over-dna/

 

Heb je vragen over DNA onderzoeken en/of heb je interesse om je DNA via MyHeritage te onderzoeken? Stuur ons dan een bericht en wij nemen dan contact met jou op.

Wat betekent de documentaire ‘Kind van de Tijd’ voor geadopteerden?

Door Angela Groeneveld

Tijdens het Nederlands Film Festival ging de documentaire ‘Kind van de Tijd’ in première en
deze was op 26 september 2024 te zien op TV. De documentaire gaat over Tim die als baby is
geadopteerd uit Indonesië en over de gevolgen hiervan in zijn leven. Het verhaal van Tim
heeft bij veel mensen iets losgemaakt, zeker bij geadopteerden zelf. Wat betekent deze
documentaire voor mij als geadopteerde uit Indonesië?

Geadopteerde centraal

Om te beginnen is het bijzonder dat er een documentaire is gemaakt over adoptie, waarin
een geadopteerde uit Indonesië centraal staat. Ondanks dat er ruim 3.000 kinderen uit
Indonesië zijn geadopteerd, hoor je relatief weinig over deze groep in de media. Juist voor
geadopteerden uit Indonesië is het daarom extra speciaal om dit soort verhalen te horen en
om zichzelf gerepresenteerd te zien in de media. Hoewel het verhaal van Tim niet exact
aansluit bij mijn verhaal, is de herkenbaarheid groot. Veel geadopteerden delen dezelfde
gevoelens die je wellicht alleen echt kunt begrijpen als je bent geadopteerd en openstaat
voor deze gevoelens.

De film begint met een therapiesessie in de vorm van een familieopstelling die Tim en zijn
adoptievader Lex in eerste instantie apart van elkaar volgen. Het ongemak en de pijn is
duidelijk voelbaar. Tim komt aan het woord. Hij wordt geïnterviewd door zijn broer Huibert,
die ook de regisseur van deze documentaire is. Tijdens de film wordt duidelijk dat Tim
eigenlijk niet geadopteerd had willen worden en veel boosheid ervaart. Hij voelt zich
onvoldoende gezien en erkend door zijn adoptieouders. Tim heeft moeite om zich te binden
aan mensen, raakt als kind regelmatig in de problemen door zijn woede en wordt als tiener
uit huis geplaatst vanwege probleemgedrag. Voor Tim voelt dit, na zijn adoptie, als een
tweede harde afwijzing in zijn leven. Hij voelt zich onbegrepen en ongewenst.

Gelukt of niet gelukt als adoptiekind

Voor mij voelt dit heel herkenbaar. Ook voor mij voelt adoptie als afwijzing. Maar waar Tim
vooral boosheid heeft als manier om met zijn trauma om te gaan, heb ik nooit boosheid
gevoeld. Ik heb geleerd om mijn boosheid weg te stoppen en mezelf juist extreem aan te
passen. Ik heb mijn leven lang mijn best gedaan om aan ieders wensen te voldoen, omdat ik
bang was om verlaten te worden. Ik wilde het perfecte kind zijn. Het ‘voordeel’ van mijn
manier (verlatingsangst) was, dat ik werd gezien als het ‘gelukte’ adoptiekind. Terwijl Tim
met zijn manier (hechtingsangst) juist erg weinig voordelen heeft gekend. Het zijn twee
zijden van dezelfde medaille. Beiden gedreven door hetzelfde gemis.

Weten waar je roots liggen

Tim heeft in de film zijn biologische familie gevonden. Zijn biologische moeder heeft hij wel
gekend, maar helaas nooit in levende lijven ontmoet. Er zitten hartverscheurende beelden in
de film van Tim bij het graf van zijn moeder in Indonesië en het kindertehuis waar zijn
originele adoptiedossier nog lag. Tim voelt veel boosheid over het niet kunnen ontmoeten
van zijn moeder in de coronatijd en zijn ‘verkoopprijs’ die met de hand in zijn dossier is
geschreven. Hoewel ik feilloos aanvoel wat hij bedoelt, voel ik ook een vleugje jaloezie dat hij
wel weet wie zijn moeder is en dat hij haar ook heeft gezien, weliswaar online. Uiteraard gun
ik hem dat hij weet waar zijn roots liggen. Maar iedereen zou moeten kunnen weten waar
diens roots liggen. Helaas is dit voor velen niet het geval.

Perspectief van adoptieouders

Dan is er ook het perspectief van Lex, de adoptievader van Tim. Je ziet een vader die in die
periode van zijn leven, in die tijdsgeest samen met zijn toenmalige vrouw de bewuste
beslissing heeft genomen om een kindje uit Indonesië te adopteren. Lex leeft op dat moment
in een tijd waarin het adopteren van een ‘zielig’ kindje uit een ‘arm’ land hier ver vandaan
wordt gepromoot in verschillende media. Er was een tendens in de maatschappij waarin het
adopteren van een buitenlands kindje het ultieme ‘goed doen’ was en natuurlijk een
uitkomst voor ongewenst kinderloze echtparen. In de film zie je ook TV-beelden uit die tijd
waarin mensen worden aangespoord om te adopteren. Adoptieouders waren vaak niet
kritisch op de adoptieprocedure en de impact van adoptie op de adoptiekinderen, omdat
hun kinderwens extreem groot was. De focus lag op de behoeften van de adoptieouders en
niet op de behoeften van de kinderen en de oorspronkelijke familie. Het is daarom in mijn
ogen niet vreemd dat adoptieouders nauwelijks voorbereid waren op eventuele
problematiek die de kinderen met zich meebrachten. Er was geen nazorg voor adoptieouders
of adoptiekinderen. Er was alleen een sprookje van goede ouders en het geredde kind.
Adoptieouders wisten helemaal niet hoe zij moesten omgaan met behoeften en vragen
rondom adoptie en herkomst. Zij wisten vaak niet hoe zij het land van herkomst en de
bijbehorende cultuur een plekje moesten geven in hun gezin.

Het is duidelijk dat het voor sommige adoptieouders moeilijk is om te erkennen dat het
adoptiesysteem, zeker in de tijd van de adoptie van Tim en mij, niet deugde, maar dat zij
daar wel actief aan hebben meegewerkt. Het is voor sommige adoptieouders wellicht
moeilijk om te erkennen dat zij onvoldoende hebben kunnen voorzien in de behoefte van de
kinderen. Dat er onvoldoende ruimte was voor de kinderen om volledig zichzelf te zijn. Dat
de kinderen adoptiesensitief opgevoed hadden moeten worden met ruimte voor de
oorspronkelijke cultuur. En dat eventuele gedragsproblematiek gezien werd in het licht van
adoptie en dus niet op zichzelf stond. Deze thema’s komen heel duidelijk naar voren in het
verhaal van Tim en zijn voor mij heel herkenbaar.

De complexe relatie van Tim en zijn van adoptievader Lex is voelbaar. Tim wil graag gezien
worden, terwijl Lex denkt dat hij zijn best heeft gedaan. Dat Tim excuses wil van zijn
adoptievader, is voor mij als geadopteerde volledig te begrijpen. Dat Lex die excuses niet
volmondig kan geven, begrijp ik deels ook. Voor hem voelen de excuses niet terecht, omdat
hij houdt van Tim als zijn zoon. En daar zit volgens mij ook de discrepantie. Waar Lex vooral
onmacht en liefde voelt als adoptievader, ervaart Tim vooral trauma en een onveilige
hechting als adoptiekind. Alleen met oneindig geduld en oprechte interesse in elkaars
gevoelens kun je komen tot een echte verzoening. Prachtig dat Tim aan het einde van de film
zegt dat hij graag een keer met zijn adoptievader terug wil naar Indonesië. Voor mij een
onverwachte wending in dit ongemakkelijke verhaal, maar wel een soort van ‘happy ending’
waar je als kijker toch op hoopt.

Dankbaarheid als geadopteerde

Tim maakt in de film duidelijk dat hij liever niet geadopteerd had willen geworden. Ik voel
dat anders. Mijn adoptie is waarschijnlijk niet volgens het ethische en morele boekje
verlopen, maar ik ben hier nu wel en ik maak er het beste van. Zonder mijn adoptie had ik
deze man, deze kinderen, deze vrienden en deze familie niet gehad en wellicht ook niet mijn
opleiding, huidige baan en gezondheid. En ja, ik heb ook altijd gehoord van iedereen dat ik
dankbaar moest zijn voor mijn huidige situatie. Zelfs toen ik op rootsreis in Indonesië was,
hoorde ik dat tijdens mijn hele reis van de Indonesiërs die ik ontmoette. Maar ik heb deze
keuze niet gemaakt. Die keuze is voor mij gemaakt en dat maakt dat het mij is overkomen.
Dankbaarheid is niet op z’n plek. Wanneer ben je dankbaar genoeg? Wie bepaalt dat? Je
kunt het vergelijken met mijn eigen kinderen die ook niet gekozen hebben voor hun bestaan.
Ik verwacht van hen ook geen dankbaarheid. Het was mijn egoïstische kinderwens die
gezorgd heeft voor hun bestaan. Dat is geen schande of iets om je voor te schamen, maar het
is naar mijn idee wel goed om te beseffen als (adoptie)ouder.

Wel of niet gelukkig met adoptie

Er wordt soms een onderscheid gemaakt tussen geadopteerden die ‘gelukkig’ geadopteerd
zijn en geadopteerden die ‘niet gelukkig’ geadopteerd zijn. Ik vind dat jammer. Als je blij bent
met je adoptieouders en je adoptie, dan betekent dat niet dat je niet kritisch hoeft te zijn op
het adoptiesysteem en het sprookjesnarratief van ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. En ook
als je niet blij met je adoptieouders en/of je adoptie bent, dan kun je nog steeds de positieve
kanten ervan inzien. Ik ben kritisch op mijn adoptie, maar ik ben heel blij dat ik ben
opgegroeid bij lieve adoptieouders en met het Nederlandse onderwijs- en zorgsysteem. Ik
ben blij met mijn leven zo is zoals het nu is. Wat mij betreft is het niet zwart-wit, maar juist
heel genuanceerd.

Adoptie, verhalen die verteld mogen worden

Kortom, de documentaire Kind van de Tijd was voor mij een indringende film die de rauwe
werkelijkheid van adoptie blootlegt. Ontzettend knap hoe de makers van deze documentaire
alle kanten van adoptie hebben laten zien waarin de geadopteerde centraal gesteld is. De
film heeft mij tot tranen ontroerd, maar heeft mij ook geleerd dat ik niet alleen sta. Dat mijn
verhaal, het verhaal van velen is. En dat mag verteld worden. Nog heel vaak.
Heb je de documentaire ‘Kind van de Tijd’ nog niet gezien of heb je behoefte om deze nog een
keer te bekijken? Je kunt de documentaire terugkijken op 2Doc >>>

Wil je je naam wijzigen?

Wil je je naam wijzigen? Dit is niet eenvoudig en kost veel geld.
Er gaan stemmen op om dit voor geadopteerden die hun oorspronkelijke naam weer willen aannemen makkelijker te maken.

Zou je dit willen?

Dit zijn de regels op dit moment:

Achternaam

Je mag je naam laten wijzigen in je oorspronkelijke geslachtsnaam die je voor de adoptie had. Het lastige hierbij is dat je in Indonesië waarschijnlijk geen geslachtsnaam had, omdat geslachtsnamen niet vaak voorkomen in Indonesië. De meeste geadopteerde uit Indonesië komen van Java en hebben geen achternaam.
Je zou dan gelijk met het verzoek je achternaam te wijzigen naar je oorspronkelijke achternaam een verzoek moeten indienen om je achternaam te laten vaststellen. Het is niet precies duidelijk hoe dit door het ministerie beoordeeld zal worden.

Om hiervoor in aanmerking te komen kun je een verzoek indienen bij het Ministerie van Justitie. Hier heb je geen advocaat voor nodig. Bij je verzoek moet je de volgende stukken overleggen:

  • Je adoptieakte (van de Nederlandse rechter)
  • Een recent afschrift van je geboorteakte (deze ontbreekt vaak in je dossier)
  • Een kopie van je paspoort of identiteitsbewijs 

De naamswijziging wordt aangetekend op de geboorteakte. Om deze reden is nodig dat je je geboorteakte laat registreren bij Bureau Landelijke Taken (gemeente Den Haag). 

Ook moet je geboorteakte gelegaliseerd zijn. Dit moet je in Indonesië regelen op de Nederlandse ambassade. Helaas hebben de meeste geadopteerden uit Indonesië geen geboorteakte. Als je geen geboorteakte hebt moet je kunnen uitleggen hoe dit komt en om welke reden je niet meer aan een geboorteakte kunt komen. Het Ministerie beoordeelt of het verzoek ook zonder geboorteakte kan worden ingewilligd.

Het wijzigen van je achternaam kost 835 euro. Dit betaal je aan het ministerie. Als je ook de achternaam van je kinderen wilt wijzigen kost dit nog meer.

Je hebt geen recht op een toegevoegde advocaat. Als je deze procedure met een advocaat wilt voeren moet je je advocaat dus zelf betalen. Word je aanvraag afgewezen? Ook in bezwaar heb je geen recht op een toegevoegde advocaat. Je moet je advocaat zelf betalen. Er is geen uitzondering mogelijk.

Lees meer >>>

Als het verzoek wordt toegewezen moet er nog heel veel geregeld worden:

Het ministerie informeert de burgerlijke stand van de gemeente en een aantal overheidsinstanties, maar de meeste instanties moet je zelf informeren. Je rijbewijs, paspoort, bankrekening, diploma’s… alles moet worden aangepast.

 

Voornaam

Wijziging van je voornaam kan je bij de rechtbank aanvragen.

Je mag je voornaam wijzigen als je psychisch lijdt onder je voornaam. Dit moet je goed onderbouwen. Ook adoptie wordt genoemd als één van de redenen die door de rechtbank wordt geaccepteerd om je voornaam te wijzigen. In het verzoek moet je aangeven welke nieuwe voornaam je wilt gaan voeren. Deze naam mag niet het zelfde zijn als een bestaande achternaam (behalve als dit ook een gebruikelijke voornaam is)

Een advocaat is verplicht, maar ook als je weinig inkomen hebt,  heb je geen recht op een toegevoegde advocaat.
Je moet dus je advocaat zelf betalen. Alleen als je aantoont dat je psychische klachten hebt ten gevolge van je voornaam, en onder behandeling staat kan je beroep doen op een toegevoegde advocaat en betaal je alleen een eigen bijdrage.
Ook betaal je griffierecht (tussen de 87 en 320 euro)

Bij de aanvraag overlegt je advocaat:

  • Een uittreksel uit de Basisregistratie van de gemeente
  • Je geboorteakte

Dit is moeilijk tot onmogelijk omdat de meeste geadopteerden uit Indonesië geen geboorteakte hebben. Je moet aan de rechtbank dus vragen of je kan worden vrijgesteld van deze verplichting. Dit moet je goed uitleggen. De rechter moet immers de gewijzigde gegevens aan de geboorteakte laten toevoegen. Als de rechter van mening is dat je niet meer aan een geboorteakte kunt komen kan de rechter de gegevens vaststellen. Wel moet je hiervoor documenten aanleveren waaruit alle gegevens blijken waar je wel over beschikt.

Lees meer >>>

Als het verzoek wordt toegewezen moet er nog heel veel geregeld worden:

Je registratie bij instanties, rijbewijs, paspoort, bankrekening, diploma’s… alles moet je aanpassen.

 

De 4 grootste misverstanden over DNA

1. Huh, kom ik uit Cambodja of Thailand?

Nee, met een gedeelde etniciteit “Thais, Cambodjaans” kom je “gewoon” uit Indonesië.

De meeste moeders van wie wij het DNA hebben afgenomen zijn afkomstig van Java en hebben volgens MyHeritage als etniciteit “Filipijns, Indonesische en Maleis” (ongeveer 50%) en “Thais en Cambodjaans” (ongeveer 50%). Dit is dus normaal.
Als je afkomstig bent van Java dan zie je deze etniciteiten dus ook terug in je eigen DNA. Het betekent niet dat je uit Cambodja of Thailand komt.
Ongeveer 1000 jaar geleden trok men vanuit het noorden (vanuit het huidige Thailand en Cambodja) naar het zuiden, het huidige Indonesië. Dit is de reden dat MyHeritage aangeeft dat je DNA “Thais en Cambodjaans” zou zijn.

Het is goed mogelijk dat als je afkomstig bent van een ander eiland in Indonesië je DNA er net iets anders uitziet. Hoe meer naar het oosten, hoe hoger het percentage “Filipijns, Indonesisch en Maleis” waarschijnlijk is. Hier zien we ook als afkomst “Papoea-Nieuw-Guinees” of “Melanesisch”.
Aan veel geadopteerden is verteld dat ze van Chinese afkomst zijn. Dit is ook zichtbaar in je DNA.

MyHeritage geeft aan dat ze de volgende etniciteiten tegen komen bij mensen die afkomstig zijn uit Indonesië:

2. DNA kan alle puzzels oplossen

Nee dit klopt niet: het is op dit moment nog niet mogelijk om alles uit DNA af te lezen.

Op het moment dat je je vader of moeder vindt dan is DNA duidelijk, want je erft altijd 50% van je DNA van je vader en 50% van je moeder.

In de praktijk zijn de ouders helaas vaak al overleden. We doen dan een DNA-test met familieleden, bijvoorbeeld broers of zussen. Hier is de uitslag iets minder duidelijk.

Met broers of zussen deel je tussen 2150 en 3070 cM van je DNA.  Het ene kind erft andere stukjes van het DNA van vader of moeder dan het andere kind. Als broers en zussen is het dus afhankelijk van het toeval hoeveel je op elkaar lijkt.

Met halfbroers en zussen deel je tussen de 1320 en 2134 cM van je DNA en met je oom of tante tussen de 1301-2193 cM. Op basis van alleen DNA is het dus niet mogelijk een goed onderscheid te maken tussen bijvoorbeeld een halfbroer of een oom.

Het aantal cM per relatie >>>

DNA-onderzoek is hier gebaseerd op kansberekening. Als jij en een familielid een DNA-test doen, wordt gekeken welke stukjes van je DNA je beiden gemeenschappelijk hebt. Vervolgens wordt berekend wat de kans is dat dit toeval is (toevallig hebben we allebei bruine ogen) en wat de kans is dat dit geen toeval is (je deelt zoveel DNA stukjes dat dit geen toeval meer kan zijn).
Op basis van deze berekeningen wordt bepaald of iemand familie is of niet. Bij naaste familie (broers, zussen) is de relatie vaak direct wel duidelijk. Bij verdere familie is het soms puzzelen.

MyHeritage biedt een tool aan waarmee je op basis van de leeftijd en het aantal gemeenschappelijke stukjes DNA kunt bepalen welke familierelatie het meest waarschijnlijk is. In het onderstaande voorbeeld deel je 1500 cM DNA, ben jij 50 jaar oud en degene met wie je test 65 jaar oud.

bron: MyHeritage

Tool om verwantschap te berekenen >>>

Als je nog verder gaat kijken, kom je bij neven tot de vierde graad etc.

bron: MyHeritage

 

Dit brengt ons bij het volgende misverstand:

3. Wow, wat veel neven en nichten heb ik (in de 4e graad)!

….met wat speuren komen we vast snel bij mijn moeder terecht???

Helaas, met 4e graad “familie” kunnen we niet zo veel.

Zoals je net hebt gelezen is DNA-onderzoek kansberekening.
Je berekent of het toeval kan zijn dat je stukjes uit je DNA deelt of niet.
Als wij ons DNA zouden vergelijken is er best een kans dat we ergens in ons DNA een stukje hetzelfde hebben. Toevallig zijn we beiden erg aardig, hebben we allebei zwart haar of delen we een andere eigenschap. Dit is toeval. We zijn geen familie.

Wat als we net wat meer stukjes DNA delen? Is dat nog steeds toeval? Om daar achter te komen hebben we een “controlegroep” nodig. MyHeritage maakt gebruik van een controlegroep. Dit werkt als volgt: Er wordt vergeleken wat de kans is dat je stukjes DNA deelt en geen familie bent, met de kans dat je stukjes DNA deelt omdat je familie bent.
Je kan je voorstellen dat als je in Ierland het stukje DNA deelt wat leidt tot rood haar, de kans dat je familie bent niet heel groot is. In Ierland wonen veel mensen die dit stukje DNA bij zich dragen. In de kansberekening wordt hier rekening mee gehouden.

In MyHeritage zitten veel mensen uit Europa en de USA. Er zitten niet veel mensen uit Indonesië in de internationale DNA-banken. Dit betekent dat MyHeritage op basis van hun rekenmodellen tussen mensen afkomstig uit Indonesië sneller een match veronderstelt dan tussen mensen uit Europa.
De specifieke kenmerken in het DNA van Indonesiërs worden door het rekenmodel van MyHeritage als meer bijzonder gezien (en dus minder als toeval) dan de specifieke kenmerken in het DNA van Europeanen. Om deze reden zie je bij je 4e neven en nichten soms bekenden staan (andere geadopteerden bijvoorbeeld). Dit zegt niet zoveel. Waarschijnlijk is het toeval. Pas als de familieverbanden dichterbij worden vastgesteld (neven, nichten tot de 2e graad) dan heeft het nut om te gaan onderzoeken aan de hand van verhalen hoe je aan elkaar verwant kan zijn.

Is DNA onderzoek dan niet betrouwbaar als het allemaal kansberekening is? DNA-onderzoek is zeer betrouwbaar.
Soms kan iets geen toeval zijn, en met kansberekening bepaal je wanneer dat het geval is.

4. Een 1-op-1 test is betrouwbaarder

Nee, dit klopt niet. Een test via MyHeritage is juist betrouwbaarder

De 1-op-1 DNA-testen zijn alleen geschikt om vast te stellen of je je vader of moeder hebt gevonden.
Bij andere familieleden is deze test niet betrouwbaar.

Bij MyHeritage worden 700.000 stukjes (markers) van je DNA vergeleken, bij 1-op-1 testen vaak maar 20 stukjes. De 1-op-1 test is hierdoor veel minder betrouwbaar.

Bij broers en zussen of halfbroers en halfzussen kan het resultaat ten onrechte negatief zijn. Het ene kind lijkt immers net wat meer op de vader, de ander net wat meer op de moeder. Als je maar 20 stukjes DNA vergelijkt is het resultaat onbetrouwbaar en kan het zijn dat je denkt dat je geen match hebt, terwijl dit wel zo is.

Ook kan het zijn dat de inwoners uit een bepaald dorp of een bepaalde streek genetisch gezien sterk op elkaar lijken. In dat geval kan je denken dat je een match hebt, terwijl iedereen in dit dorp of deze streek deze markers delen.

Testen met één van je ouders

Als je een 1-op-1 test hebt gedaan met een van je ouders, dan hoef je je geen zorgen te maken. Deze test is wel betrouwbaar. Ook al vergelijk je maar 20 markers uit je DNA, ouders worden altijd herkend.

Wil je meer weten? of heb je vragen over jouw DNA-uitslag? Stuur ons een berichtje en we nemen contact met je op.

Bijeenkomst op 23 september 2023 in Utrecht

Kom je ook op 23 september naar Utrecht?

Geniet van Indonesische hapjes, prachtig batik, en ontmoet mede-geadopteerden uit Indonesië.
Koop een lootje en win een mooie prijs (de opbrengst gaat naar de aankoop van DNA-testen voor de moeders )
We hebben inmiddels al meer dan 45 aanmeldingen, dus het wordt zeker gezellig.

Het adres is:
St. Jacobsstraat 171
3511 BP Utrecht

Onze zoeker uit Indonesië, Pardi en zijn vrouw Dwi zijn ook aanwezig en we hebben een mooi programma gemaakt.

LET OP: opgeven kan nog tot 10 september!

12.00 uur    Inloop en ontvangst met iets lekkers en een kadootje uit Indonesië

12.15 uur     Welkom

12.30  uur   Centrale Lezing Els Leijs: “De 4 grootste misverstanden over DNA”

Els Leijs is de oprichtster van Leijs & Partners (“familiezoeken.nl”). Dit bureau is een erkend recherchebureau en is het eerste bureau in Nederland dat zich gespecialiseerd heeft in genetische genealogie.
Els wordt door veel instanties gevraagd als expert op het gebied van DNA-onderzoek. Al 30 jaar herenigt zij families en zet zij zich met hart en ziel in voor iedereen die vragen heeft over zijn afkomst.

13.30  uur  Pauze; ruimte voor een Indonesische hapje, een drankje en een praatje

We verdelen ons in twee groepen om in deze kleinere groep dieper op de onderwerpen in te gaan.

14:15 uur    Workshop 1 Rootsreizen: Ruik, proef en ervaar Indonesië

In deze workshop vertellen Pardi en Dwi je alles wat je weten wilt over rootsreizen. Kan iedereen subsidie krijgen voor een rootsreis? Ook als je nog geen familie hebt gevonden?
Hoe bezoek je de belangrijke adressen uit je dossier? Ruik, proef en ervaar het echte Indonesië en doe inspiratie op.
We mogen je vijf dagen een gratis tolk/gids of activiteiten aanbieden. (Helaas moet je het vliegticket en de overnachtingen nog wel zelf betalen.)

Bij de bijeenkomst zijn ook geadopteerden aanwezig die al een rootsreis met subsidie hebben gemaakt, dus vraag alles wat je weten wilt luister naar de verhalen.

 Workshop 2 Zoektochten: Wat zijn de 3 meest gemaakte fouten?

Hoe pak je een zoektocht aan? Welke informatie uit je dossier is het belangrijkst? Waar vind je deze informatie?
Tijdens deze workshop helpen we je op weg en leggen we uit hoe je gebruik kunt maken van onze subsidie voor zoektochten.

Tijdens deze workshop is er veel ruimte voor vragen.

15.15 uur     Korte pauze

15.25  uur    Workshop 1 Rootsreizen (zie hierboven)

                     Workshop 2 Zoektochten (zie hierboven)

16.25  uur    Centrale afsluiting

16.30  uur    Afronding; ruimte voor hapje, drankje en praatje

17.00 uur     Einde

Meld je aan vóór 10 september (zodat we niet te weinig hapjes meenemen )

De toegang gratis voor iedereen, je mag een introducee meenemen.



Save the date ! Zaterdag 23 september 2023

Geadopteerdendag 23 september 2023

Op 23 september 2023 organiseren we een dag in Utrecht.

  • In de ochtend hebben we interessante sprekers.
  • In de middag kan je je inschrijven voor de workshops:
  1. Jouw rootsreis met subsidie
  2. Jouw zoektocht met subsidie
  3. Je dossier analyseren: wat zijn de feiten? Waar kan je zoeken?

Spoiler alert: We hebben 2 bijzondere gasten uit Indonesië: Pardi en Dwi zijn in Nederland om al je vragen te beantwoorden

Cursus voor onze zoekers

adoption search

Vandaag ging een bijzondere cursus van start.
Onze enthousiaste zoekers afkomstig uit heel Java verzamelde zich, klaar om hun vaardigheden naar een hoger niveau te tillen. Deze cursus zal hen de kennis en tools geven om zoektochten voor geadopteerden op een professionele manier te begeleiden.

De cursus werd mogelijk gemaakt door een unieke samenwerking tussen docenten, sprekers en andere deskundigen uit Nederland en Indonesië. Deze experts, ieder zeer deskundig op hun eigen vakgebied en met ervaring in het begeleiden van zoektochten, stonden vandaag paraat om hun kennis te delen en de deelnemers te inspireren.

De zoekers leerden over de verschillende aspecten van het begeleiden van een zoektocht: van het opstellen van een effectieve strategie tot het omgaan met onverwachte situaties die kunnen ontstaan tijdens de zoektocht. Dankzij de kennis en vaardigheden die ze opdoen, zullen ze in staat zijn om de zoektochten op een effectieve en professionele manier te begeleiden.

De eerste dag van de cursus was een succes. Morgen gaan de deelnemers verder met dag twee van de cursus.

Wil je ook op zoek? Dit kan kosteloos.
Ook hier hebben we subsidie voor gekregen. Neem contact op voor de mogelijkheden.

Het archief van Pelkris in Semarang is gedigitaliseerd!

Goed nieuws! Het archief is nu op afstand te raadplegen door geadopteerden

Met subsidie van de Nederlandse overheid hebben we het archief van Pelkris in Semarang kunnen digitaliseren.

Ruim 40 jaar hebben de dossiers in een kast gelegen en de tijd begon zijn tol te eisen. Sommige documenten waren niet meer in goede staat en begonnen te vergaan. Gelukkig waren we voor de meeste dossiers nog op tijd.

Met veel geduld heeft onze rots in de branding, Dadang Supardi namens de Stichting Rise uit Yogyakarta een team samengesteld.
Dagenlang hebben ze geduldig en zorgvuldig alle documenten gescand. Deze zijn vervolgens digitaal opgeslagen in een speciaal daarvoor ontwikkelde database.

Een enorme klus, maar zeker de moeite waard.


Hoe is het gegaan?

dossiers semarang adoptie

De dossiers lagen meer dan 40 jaar in een kast


archief Semarang archief Semarang

Dadang Supardi en het team van Stichting Rise hebben alle documenten stuk voor stuk gescand en ingevoerd in de database die speciaal voor dit doel ontwikkeld is.


via zoom zijn we in Semarang   ondertekening door Ibu Indonesiade ondertekening via zoom

 

 

Met het ondertekenen van het Memorandum of Understanding hebben Yth. Ibu Novi Astuti, de voorzitster van Pelkris in Semarang en Stichting Ibu Indonesia (vertegenwoordigd door dhr Dadang Supardi) de samenwerking bekrachtigd zodat iedere geadopteerde (die geadopteerd is via oom Gan) makkelijk en snel toegang kan krijgen tot zijn of haar dossier.
(Het bestuur van Stichting Ibu Indonesia was aanwezig via Zoom.)


Welke dossiers zijn opgeslagen?

Van de jaren zeventig tot het begin van de jaren tachtig zijn er ongeveer 300 kinderen via oom Gan (de heer Gan Koen San) uit Semarang geadopteerd door Europese en Australische ouders.
In tegenstelling tot veel andere organisaties heeft oom Gan de adoptiedossiers gearchiveerd en zijn de dossiers hierdoor bewaard gebleven.

Gan Koen San (oom Gan) was indertijd betrokken bij de volgende stichtingen:

  • Kegiatan Kesedjahteraan Kanak Fanny (Semarang)
  • Yayasan Panti Asuhan Kristen Eunike (Semarang)
  • Badan Sosial Kristen Agape (in Semarang en Ambarawa)
  • Badan Koordinasi Kegiatan Sosial (Bakorkesos) (Semarang)

Hij bemiddelde bij adoptie voor kinderen uit heel Indonesië (dus niet alleen voor kinderen die geboren waren in Semarang).

Oom Gan werkte soms ook samen met andere adoptie-organisaties in Indonesië.
Zo werkte hij soms met de stichting Pangkuan Si Cilik van Lies Darmadji en Pondok Pelangi uit Jakarta en Panca Dharma uit Sukorejo.

In Nederland werkte hij met de NVP, BIA en Wereldkinderen en ook met particulieren bemiddelaars.

Kinderen gingen voornamelijk naar Nederland, maar ook naar Zweden, Denemarken, Australië en Duitsland.

Wil je toegang tot je dossier?

Ben je geadopteerd via oom Gan? En wil je toegang tot je dossier? Dat is nu heel gemakkelijk.

  1. Maak een kopie van je identiteitskaart of paspoort,
  2. Vul het aanvraagformulier in,
  3. Maak een kopie van een document uit je eigen adoptiedossier waarop je Indonesische naam en de naam van je Indonesische moeder of ouders staan,
  4. Stuur deze drie documenten naar: info@adoptie-indonesie.nl
  5. Maak 4 euro over op IBAN NL86 INGB 0009 3779 84 t.n.v. Stichting Ibu Indonesia ovv van “Pelkris” en je naam

Zodra de betaling is ontvangen, wordt je aanvraag (als alles duidelijk en compleet is) doorgestuurd naar een Pelkris-medewerkster.
Zij gaat de digitale database doorzoeken. Als je gegevens worden gevonden, ontvang je een kopie van de documenten per e-mail. Ook als er niets gevonden wordt nemen we contact met je op.

Heb je niet alle gegevens waar we om vragen? Vul het formulier in met de gegevens die je wel hebt en wij nemen contact met je op.

De vier euro is bestemd voor Pelkris. Deze vier euro wordt door Pelkris gebruikt voor hun sociale projecten.

Download hier het aanvraagformulier >>>

Stop adoptie uit het buitenland

adoptiestop

Maar liefst 14 belangenorganisaties van interlandelijk geadopteerden en 7 experts steunen de oproep van Defence for Children, CoMensha en ICDI aan @ministervRB om definitief te stoppen met het adopteren van kinderen uit het buitenland. Een waterdicht systeem is onmogelijk en de negatieve langetermijngevolgen worden steeds duidelijker.

De Tweede Kamer debatteert er vandaag over. Lees onze oproep hier  >>>

 

Wat kan je veilig delen op social media?

adoptie Indonesisch kind

Als je in de zorg werkt post je niet op Facebook over een patiënt die je helpt. Als rechtshulpverlener bericht je in principe niet over je cliënten op social media.
Maar wat zíjn nu precies de regels voor het gebruik van Social Media als je voor mensen werkt?

We zochten het uit en kwamen uit op de volgende drie basisregels:

  1. Garandeer geheimhouding
  2. Wees je bewust van de reikwijdte
  3. Zorg voor een evenwichtige berichtgeving

1. Garandeer geheimhouding

Het volgen van de privacywetgeving is niet genoeg.
Werk je voor cliënten of klanten? Dan gaat je zorgplicht verder dan de normale privacyregels. Realiseer je dat de mensen voor wie je werkt van jou afhankelijk zijn, al voelt dit voor jou misschien niet direct zo. Garandeer de anonimiteit van degene die je helpt en publiceer geen tot personen herleidbare informatie. 

Voorbeeld: Een advocaat of een maatschappelijk werker die een bericht post over een zaak (zelfs zonder namen te noemen), overtreedt de gedragsregels, als de gegevens die gedeeld worden terug te leiden zijn tot de persoon om wie het gaat.

2. Wees je bewust van de reikwijdte

Wees je bewust van de reikwijdte die een bericht op social media kan hebben.
Door wie kan het allemaal worden gelezen? Het bericht kan overal ter wereld gelezen worden door mensen die behulpzaam willen zijn, maar ook door mensen die kwaad willen of iets te verbergen hebben. Deze kwaadwillende mensen wil je niet wijzer maken dan ze al zijn. Met de informatie die je ze onbedoeld geeft kunnen ze je juist tegenwerken of proberen van je te profiteren.

Informatie die is gepubliceerd is vaak niet meer te verwijderen en de persoonsgegevens blijven openbaar.

Voorbeeld 1
Je bericht op Facebook over je vakantie. Als je terugkomt is je huis leeggeroofd.

Voorbeeld 2
Organisaties die geld inzamelen voor hulp aan mensen in nood kiezen er soms bewust voor gebruik te maken van de reikwijdte van social media. Door foto’s van het leed te delen zijn mensen immers sneller geneigd geld te geven. Juist ook waar het gaat om kinderen is het doel (geld binnen halen) misschien makkelijker te bereiken als je namen en foto’s deelt, maar de consequenties voor de kinderen (hun leven lang is hun leed of bijvoorbeeld hun medische probleem terug te vinden) is wel een groot offer. 

Andere organisaties kiezen er om deze reden juist bewust voor om geen foto’s en namen te delen. Hierbij zorgen ze ervoor dat alle informatie die ze gebruiken doelmatig is en de informatie niet herleidbaar is tot personen. 

3. Zorg voor een evenwichtige berichtgeving

Bericht niet alleen over negatieve (of positieve) gebeurtenissen, maar zorg er voor dat je berichten een goede afspiegeling zijn van de praktijk, zodat er een eerlijk beeld ontstaat van de mogelijkheden en kansen op een goed resultaat.

Voorbeeld
Een ziekenhuis bericht alleen over patiënten die genezen zijn, maar niet over de patiënten bij wie de behandeling niet aanslaat. Hierdoor ontstaat een vertekend beeld, krijgen patiënten valse hoop en geeft het ziekenhuis geen objectieve voorlichting.
Patiënten hebben, juist vanwege hun afhankelijke positie, recht op een eerlijke en evenwichtige berichtgeving.

Veiligheid en vertrouwen zijn belangrijk voor ons

Wat betekent dit voor ons in de praktijk?

Geheimhouding

Geadopteerden en moeders die onze hulp vragen delen hun informatie vertrouwelijk met ons. Deze informatie is bij ons veilig. Wij zullen geen persoonlijke informatie met derden delen. Om deze reden vind je op onze website en Facebook pagina geen namen en herkenbare foto’s van de mensen die wij bijstaan. We merken dat dit gewaardeerd wordt.

Ook het anoniem vermelden van een uitslag van een DNA-onderzoek of het resultaat van een zoektocht kan voor mensen uit de omgeving herleidbaar zijn en doen wij dus niet. 

Reikwijdte

We publiceren geen privégegevens. We willen voorkomen dat ook de mensen die geen goede bedoelingen hebben, of (opnieuw) willen profiteren, weten wie er zoekt en naar wie er wordt gezocht.

Alleen als de zoektocht helemaal is doodgelopen en er geen andere opties meer zijn kunnen we overwegen, met toestemming van betrokkenen om bepaalde gegevens te delen. Hier heeft het delen van gegevens immers een duidelijk doel: het vinden van familie en kan het niet op een andere wijze bereikt worden (de individuele zoektocht biedt geen mogelijkheden meer)
Hierbij verspreiden we alleen de gegevens die absoluut nodig zijn en worden alle mogelijke consequenties zorgvuldig met de betrokkenen doorgesproken.

Ook kan het soms goed zijn in de pers aandacht te vragen voor misstanden en schrijnende situaties. Ook hier geldt dat er dan sprake is van een duidelijk doel. Ook dit doen we alleen als alle mogelijke consequenties goed zijn doorgesproken en alle betrokkenen er achter staan.

Het publiceren van privé-gegevens mag geen automatisme zijn, alleen een laatste redmiddel waar goed over is nagedacht en wanneer zorgvuldig alle mogelijke gevolgen zijn afgewogen.

Evenwichtige berichtgeving

Hoe gaan we hiermee om in de berichtgeving? Posten we over elke DNA-match die wel klopt? En blijven we stil over elk dossier dat weer vervalst blijkt? Dan ontstaat er een te positief beeld.

Natuurlijk zijn we blij als er een match is. Blij dat het verdriet van een mislukte zoektocht deze geadopteerde en familie bespaard blijft. Toch kiezen wij ervoor niet te berichten over de resultaten van individuele zoektochten. Iedereen met ervaring kent de pijn of de opluchting die na een DNA-test volgt.

Wat kunnen we wel posten?

De afgelopen weken hebben we weer verschillende moeders aan de DNA-databank kunnen toevoegen en het afgelopen jaar hebben we tientallen geadopteerden kunnen helpen met het gratis analyseren van hun adoptiedossier. 

We delen zoveel mogelijk algemene informatie over DNA-testen, adoptieprocedures en andere informatie die behulpzaam kan zijn en die veilig gedeeld kan worden. Ook delen we interessante verhalen en feiten uit Indonesië.
Vertrouwelijke informatie en privéberichten delen we alleen met jou.

Wel zo duidelijk.

 

error: