DNA-project voor moeders in Indonesië die hun kind voor adoptie hebben afgestaan
Ben je geadopteerd uit Indonesië? Hier vind je de belangrijkste informatie over alles wat met de adoptie te maken heeft, zoals DNA-onderzoek, zoektochten en juridische informatie.
In het rapport van de commissie worden 11 pagina’s besteed aan de adoptiemistanden in Indonesië.
Niet veel nieuwe informatie, maar wel een duidelijk overzicht en een heldere conclusie.
Fijn dat de Commissie heeft geluisterd en onze informatie heeft meegenomen, met een vermelding naar onze website in de voetnoten.
Hoewel het rapport van de commissie een heldere conclusie heeft gaan we door met het verzamelen van informatie.
Help je mee het overzicht nog verder compleet te maken?
Deze ochtend presenteerde de commissie interlandelijke adoptie het langverwachte rapport op een persconferentie in Den Haag. Via YouTube >> hebben we de persconferentie kunnen volgen.
De conclusie van de commissie is dat er sprake is geweest van structurele en ernstige misstanden.
In de adoptieprocedure lag de focus éénzijdig op de belangen van de adoptieouders. Financiële prikkels hebben geleid tot het misbruik maken van armoede of andere omstandigheden, vervalsing van documenten, afstand van kinderen tegen betaling of onder dwang, babyfarming en bewust zoekmaken identiteit en afkomst.
De commissie pleit er voor de geschonden relatie tussen de Nederlandse overheid en de gadopteerden, de adoptieouders, de geboorteouders en familie te herstellen, excuses te maken en te erkennen dat de overheid is tekortgeschoten.
De commissie adviseert verder een landelijk expertisecentrum in te stellen waar geadopteerden terecht kunnen voor hulp bij hun zoektocht en psychologische en juridische hulp.
De commissie geeft aan dat lange tijd werd gedacht dat adoptie leidde tot een win-win situatie waarbij aan de kinderen betere kansen werden geboden en de kinderwensen van adoptieouders kon worden vervuld. Ongeoorloofde adoptie werd hierdoor geaccepteerd.
De commissie geeft aan dat in de adoptieprocedure de afstandsouders in dit proces een grote vergeten groep zijn. Geboortemoeders komen nauwelijks in het verhaal voor. Als je in arme landen mensen confronteert met voor hen forse financiële bedragen dan is dat vragen om problemen. In dit proces stonden de adoptieouders centraal. Men volgde het principe “ouder zoekt kind” en niet “kind zoekt ouder”.
Minister Dekker heeft in reactie op de bevindingen van de commissie namens het kabinet aan de geadopteerden excuses aangeboden.
Hij is de commissie dankbaar dat zij de Nederlandse overheid een spiegel heeft voorgehouden en is de geïnterviewden dankbaar voor het vertellen van hun verhaal.
Hij erkent dat de Nederlandse overheid niet heeft gedaan wat er van de overheid mocht worden verwacht en dat de Nederlandse overheid een actievere rol had moeten aannemen. Dit is heel pijnlijk en excuses zijn daarom op zijn plaats, zo stelt hij vast. De Nederlandse overheid heeft de morele verantwoordelijkheid de geadopteerden te helpen en zal dit ook gaan doen.
Lees hier de volledige reactie van de Minister >>>
We zijn erg blij met de excuses en met het aanvaarden van het feit dat de Nederlandse overheid de verantwoordelijkheid heeft te gaan helpen en een actievere rol op zich te nemen.
We hopen van harte dat de minister na het lezen van het rapport ook excuses maakt aan de geboorteouders en ook tegenover hen zijn verantwoordelijkheid neemt.
Het komende half jaar zal de minister met de belangenorganisaties verder overleggen om te bespreken hoe het landelijk expertisecentrum het beste kan worden opgezet. Hij geeft hierbij aan dat er geen kostbare tijd meer verloren mag gaan, omdat veel geboortemoeders al op leeftijd zijn.
Vandaag een mooi artikel in het Dagblad van het Noorden en in de Leeuwarder Courant, met “onze” Patricia op de voorpagina!
Bedankt Marjan Buring voor het schrijven, Reyer Boxem voor de foto en het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant voor het plaatsen!
Heeft de Nederlandse staat zorgvuldig gehandeld bij het opstellen en naleven van de regels voor adoptie uit Indonesië ?
Wat is er gedaan om te voorkomen dat adoptie en kinderhandel niet door elkaar gingen lopen?
Was er sprake van een zorgvuldig proces?
Wat was de rol van de Nederlandse overheid?
Nederlandse overheid, wacht niet langer en ondersteun alle geadopteerden in hun zoektocht en creëer goede voorzieningen zodat ook DNA-onderzoek mogelijk is!
Op dinsdag 13 oktober waren zo’n 25 organisaties die zich inzetten voor geadopteerden uit het buitenland (o.a Bangladesh, Haiti, China, Nepal, Sri Lanka, Zuid-Korea, Vietnam, India, Colombia, Brazilië en Indonesië) door het ministerie uitgenodigd om deel te nemen aan een overleg.
Ook Ibu Indonesia was hierbij aanwezig. Tijdens de bijeenkomst kregen wij vooral uitleg over de plannen van het ministerie en ontvingen wij een update over de voortgang van het onderzoek van de Commissie Onderzoek Interlandelijke Adoptie in het verleden (COIA).
Sinds Zembla in 2017 met de documentaire “Adoptiebedrog” Nederland de ogen opende, zijn we alweer 3 jaar verder. Vanuit de overheid is gereageerd met het instellen van een Commissie (COIA) die onderzoek doet naar de misstanden.
Daarnaast is het ministerie (onder verantwoordelijkheid van minister Dekker) in 2018 begonnen met het in kaart brengen van de mogelijkheden geadopteerden te ondersteunen.
Door de corona-uitbraak is de Commissie nog niet klaar met haar onderzoek en ook van het ministerie kwam lange tijd geen duidelijkheid. Heel frustrerend, want zoveel tijd hebben we niet meer om de moeders in Indonesië te vinden.
Afgelopen weken heeft het ministerie laten weten dat er nu snel geld beschikbaar komt. Als het goed is nog dit jaar.
Het ministerie heeft voorgesteld de steun in drie fasen te laten verlopen:
Het ministerie wil in de eerste fase alleen geld beschikbaar stellen voor het versterken van de organisaties van geadopteerden.
Aan de ene kant goed nieuws dat er nu eindelijk weer voortgang is, maar heel teleurstellend dat er (nog) geen geld vrijkomt voor zoektochten en DNA-onderzoek.
In fase 2 denkt het ministerie er over om onderzoek te gaan doen naar een privacy-proof DNA-bank of het vergoeden van DNA-testen en het verbeteren van de zoekmogelijkheden in het land van herkomst. Pas in fase 3, als ook de COIA haar rapport heeft uitgebracht, wordt er gekeken naar de mogelijkheden individuele zoektochten te vergoeden.
Verder wil het ministerie in gesprek over de mogelijkheden tot naamswijziging, dubbele nationaliteit en de problemen die er zijn als een geboorteakte ontbreekt.
De COIA heeft in een brief (van 12 oktober 2020) aan het ministerie laten weten dat zij hopen dat hun rapport in februari 2021 klaar zal zijn. Verder geven zij aan dat zij zich in hun rapport niet zullen uitspreken over schuld en aansprakelijkheid.
Hoewel alles heel langzaam gaat zijn we blij dat het ministerie geluisterd heeft en zélf met de adoptieorganisaties gaat bepalen waar het geld heen gaat, en dit niet, zoals eerst het plan was, via het FIOM laat lopen.
Daarnaast heeft het ministerie aangegeven de adoptieorganisaties te willen betrekken in de besluitvorming. Hiervoor wordt een regiegroep ingesteld waar ook de organisaties van geadopteerden lid van kunnen worden. Verder wordt er een intermediair aangesteld vanuit de adoptieorganisaties.
Het feit dat de COIA geen uitspraak zal doen over schuld en aansprakelijkheid betekent dat hier op korte termijn geen duidelijkheid over komt.
Hoewel we nog even geduld moeten hebben voordat we echt verder kunnen, hopen we echt dat het vanaf nu sneller zal gaan.
Verder lezen? Open hier de brief van het ministerie >>>
Iedere geadopteerde vraagt het zich af: waarom ben ik afgestaan?
Achter elke adoptie zit een verhaal. Toen je ouders je in Indonesië kwamen ophalen is hen verteld waarom je bent afgestaan. Ook in je adoptiedossier staat dit vaak nog in het kort aangegeven. Als reden wordt vaak aangegeven dat je buiten huwelijk geboren bent en dat je moeder er alleen voor stond. Dat er te weinig geld was om nog een mond te voeden.
We weten inmiddels dat veel adoptiepapieren niet kloppen, dat er gefraudeerd is. Wat is er waar van het verhaal achter je adoptie? Kan je dat wel geloven?
Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig was de economische situatie in Indonesië moeilijk. Er was veel armoede. Armoede betekent niet alleen dat er weinig geld is. Arm zijn betekent ook dat er weinig keuzemogelijkheden zijn, dat men machteloos is. Vanuit armoede zijn er geen mogelijkheden bescherming en recht te vinden.
Hoeveel keuze hadden deze moeders?
Soms helemaal niet, soms een beetje.
Meestal zijn de moeders slachtoffer van criminele netwerken. Door hun omstandigheden konden ze hier niet aan ontsnappen. Soms letterlijk niet, soms omdat ze zijn voorgelogen soms omdat ze niet sterk genoeg waren om voor zichzelf en hun kind op te komen.
De meeste moeders dragen deze pijn hun hele leven bij zich.
Wat weet je over jouw achtergrond?
Met de naam en het adres uit de adoptiepapieren kon de moeder vrij eenvoudig worden gevonden en ook de moeder kon bevestigen dat zij een kind had afgestaan. Helaas blijkt dat zelfs als de gegevens lijken te kloppen toch een DNA-test nodig is om zeker te weten dat de moeder gevonden is:
• De adoptie-stichtingen gebruikten soms hetzelfde verhaal en dezelfde gegevens voor verschillende baby’s. De adoptiedossiers lijken dan sterk op elkaar, alleen de data zijn veranderd. Beide geadopteerden komen dan bij dezelfde moeder uit, terwijl deze moeder maar één kind voor adoptie heeft afgestaan.
• Ook zijn er baby’s verwisseld. Als de baby’s door tussenpersonen vanuit de dorpen naar Jakarta waren gebracht, verbleven de baby’s op verschillende plekken. In de kranten uit de jaren tachtig wordt al melding gemaakt van baby’s die op de vliering van een huis zijn aangetroffen. Zelf hebben we gesproken met een vrouw die indertijd de baby’s verzorgde als ze in Jakarta aankwamen. Dit proces verliep niet geordend. Hierdoor zijn baby’s verwisseld.
