De reis vanuit Indonesië naar Nederland
Het halen van de kinderen
BIA wilde liever niet dat ouders zelf naar Indonesië afreisden. Ze regelden liever vrijwilligers om de kinderen op te halen. Ze waren bang dat ouders onbeleefd zouden zijn of zich met van alles zouden gaan bemoeien. Ook is men bang dat de contacten gebruikt zullen worden om buiten de adoptieorganisatie om adopties te gaan regelen of om voorrang te krijgen bij een tweede kind.
Het bestuur van BIA ging zelf twee keer per jaar kinderen ophalen. Deze reizen werden dan gecombineerd met een bezoek aan de adoptieorganisaties in de zendende landen. Het was van groot belang de contacten warm te houden. Voordat je het in de gaten had, had een andere organisatie de contacten overgenomen. Zoals Hoksbergen schrijft in zijn boek uit 2012 “Dit heeft gewoon met concurrentie te maken.”
Voor het bestuur was het voordelig om met kinderen te reizen. Er was een afspraak met de KLM dat per 5 (later 3 en daarna 2) kinderen de begeleider gratis mee mocht vliegen.
Soms was er onenigheid over de vraag wie mee mocht als escort. Vanaf 1978 werkt het BIA met ouders (die zij geschikt achten) die als vrijwilliger niet alleen hun eigen kind gingen halen, maar ook dat van anderen. Soms werden medewerkers van de organisaties uit de zendende landen gevraagd de kinderen te begeleiden. Hierbij was wel de afspraak dat zij maximaal 3 dagen in Nederland konden blijven om het niet te aantrekkelijk te maken.
Soms werden de kinderen alleen begeleid door stewardessen of werden willekeurige reizigers gevraagd of ze onderweg op een kind wilden letten.
De Nederlandse ouders reizen zelf af
Eind jaren 70 (1979) veranderde de Indonesische regels en werd het verplicht dat de adoptieouders zelf bij de zitting bij de Indonesische rechtbank aanwezig waren. Dit betekende dat de toekomstige ouders altijd zelf naar Indonesië moesten afreizen om hun toekomstige kind op te halen. Alleen als er een geldige reden was, was het mogelijk dat de ene partner de andere machtigde, zodat er één ouder in Nederland kon achterblijven. De meeste vluchten landden en vertrokken van luchthaven Halim in Jakarta.
Schiphol
De ouders die hun kind kwamen ophalen werden ondergebracht in een VIP lounge. Als BIA of Wereldkinderen de adoptie regelde stonden vrijwilligers van de “Schipholgroep” de ouders bij. Soms waren hier ook journalisten bij aanwezig.
Het is een paar keer voorgekomen dat kinderen onderweg per ongeluk werden omgewisseld (Hoksbergen 2012).
Medische problemen
Ouders wordt geadviseerd direct op Schiphol hun kind door een kinderarts te laten onderzoeken. Het is voorgekomen dat kinderen onderweg stierven of dat kinderen na aankomst in Nederland met spoed naar het ziekenhuis werden gebracht.
Zo worden in januari 1978 drie baby’s (waaronder een tweeling) direct na aankomst op Schiphol opgenomen in het ziekenhuis omdat ze mogelijk cholera hebben.
“Het gaat om baby’s van enkele maanden die langs particuliere weg ter adoptie aan Nederlandse ouders zijn aangeboden. Volgens de geneeskundige dienst op Schiphol kwamen de kinderen in een zeer slechte conditie in Nederland aan.” (het Parool 21 januari 1978)
In 1978 schrijven de artsen van de GGD in Amsterdam die belast zijn met de controle op reizigers te Schiphol dat er extra aandacht moet worden besteed aan kinderen die door Nederlandse echtparen worden geadopteerd vanwege sterfgevallen en ernstige ziektes. Lees hier de brief>>>
Visa