Tweelingen
Bij het lezen van het boek “Partini, Recollections of a Mangkunagaran Princess” valt het volgende op:
Prinses Partini vertelt bij het vertellen van haar levensverhaal dat toen ze kinderen kreeg haar vader vroeg of hij één van haar kinderen mocht opvoeden. Dit weigerde ze.
Dit werd anders toen ze een tweeling kreeg: “But when the twins arrived I had to comply with father’s request, especially since according to ancient Javanese tradition, twins were not allowed to be brought up together. “
Omdat ze ver weg woont houdt ze contact met haar vader per brief. Ze schrijven elkaar over de tweeling en het valt op dat de kinderen hetzelfde meemaken (ze vallen bijvoorbeeld beiden uit hun bedje). Na vier jaar wordt de tweeling weer herenigd. Ze spreken dan niet meer dezelfde taal, maar dit is geen enkel probleem; de broertjes gaan door met hun leven alsof er niets gebeurd is.
Hoe zit het met deze oude Javaanse traditie?
Er bestaan inderdaad meer verhalen en mythes over tweelingen. Gelukkig worden deze mythes nu niet meer geloofd.
Vroegere tijden
In vroegere tijden werd de geboorte van een tweeling in verschillende delen van Indonesië gezien als een ramp voor de ouders en zelfs het hele dorp. Op Bali was het gebruik dat de ouders met de pasgeboren tweeling het dorp moesten verlaten totdat het dorp, na het brengen van vele offers, na 42 dagen weer “rein” was. Het krijgen van een tweeling was voorbehouden aan de vorst en als gewone burgers een tweeling kregen werd dit gezien als belediging. Er werd daarom voor gekozen één van de tweeling zo verweg als mogelijk te laten opgroeien totdat hij of zij volwassen was.
Ook zijn er streken in Indonesië waar de geboorte van een tweeling juist gezien werd als een zegen van de goden.
De geboorte van tweelingen was omgeven met veel bijgeloof.
Samen opgroeien
Een van de oude tradities is dat tweelingen niet samen mogen opgroeien. Het idee is dat als je de tweeling samenhoudt ze ziek zullen worden.
Er zijn veel verhalen over tweelingen die gescheiden zijn en waarvan één bij een familielid is ondergebracht.
Volgens de oude traditie (adat) is het beter een tweeling de eerste vier jaar van hun leven te scheiden. Nu gebeurt dit niet meer, maar vroeger was dit de praktijk.
Nu lees je in de meer recente adviezen dat je de kinderen wel samen kunt laten opgroeien. Het advies is wel hen naar aparte klassen te laten gaan op school omdat dit beter is voor hun ontwikkeling. Het feit dat tweelingen sneller ziek zijn, wordt uitgelegd doordat ze veel samen zijn en dus elkaar sneller besmetten of het zelfde eten en dus als er iets met het eten is, zij hier beiden ziek van worden.
De placenta
Als de tweeling geen placenta heeft gedeeld is het belangrijk de placenta’s apart te begraven. Als je dit niet doet zullen de kinderen later met elkaar willen trouwen. Deze traditie bestaat nog steeds.
Het oudste kind
Binnen de Indonesische cultuur is het belangrijk te weten wie van de broers of zussen binnen een gezin de oudste is: de oudste noemt de jongere zus of broer “adik” en de jongere broer of zus noemt de oudere “kakak”. De jongere broer of zus is aan de oudere broer of zus respect verschuldigd.
Bij tweelingen wordt dit omgedraaid. Er wordt gezegd dat het oudste kind eigenlijk het tweede kind is, omdat het kind dat als tweede wordt geboren altijd de ander heeft geholpen als eerste geboren te worden.
Bij een tweeling wordt de jongste om deze reden de oudste en dus “kakak” genoemd, en de eerstgeborene wordt gezien als jongste en dus “adik” genoemd.
Tweeling-gen
Tot slot is er nog de mythe dat alleen een mannelijk tweeling het “tweeling-gen” doorgeeft en zelf ook tweelingen zal krijgen. Ook deze mythe berust niet op waarheid, maar wordt nog steeds door veel mensen geloofd.
Herken je deze mythes?