Iedere geadopteerde vraagt het zich af: waarom ben ik afgestaan?
Achter elke adoptie zit een verhaal. Toen je ouders je in Indonesië kwamen ophalen is hen verteld waarom je bent afgestaan. Ook in je adoptiedossier staat dit vaak nog in het kort aangegeven. Als reden wordt vaak aangegeven dat je buiten huwelijk geboren bent en dat je moeder er alleen voor stond. Dat er te weinig geld was om nog een mond te voeden.
We weten inmiddels dat veel adoptiepapieren niet kloppen, dat er gefraudeerd is. Wat is er waar van het verhaal achter je adoptie? Kan je dat wel geloven?
Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig was de economische situatie in Indonesië moeilijk. Er was veel armoede. Armoede betekent niet alleen dat er weinig geld is. Arm zijn betekent ook dat er weinig keuzemogelijkheden zijn, dat men machteloos is. Vanuit armoede zijn er geen mogelijkheden bescherming en recht te vinden.
- Uit de verhalen van moeders die we gesproken hebben en uit de oude krantenartikelen die we gevonden hebben komen de volgende redenen naar voren:
- Arme gezinnen werden benaderd en voorgehouden dat zij hun kind een betere toekomst konden geven door hun kind af te staan. Zij kregen hierbij geld aangeboden (toen 60 gulden). Sommige ouders lieten zich overtuigen en hebben hun kind verkocht. Vaak ook met het idee dat hun kind een betere toekomst zou krijgen.
- Ongehuwde vrouwen die zwanger raakten hebben hun kind afgestaan omdat er een taboe rustte op het ongehuwd zwanger raken. Ze werden niet meer door hun omgeving geaccepteerd en zagen als enige mogelijkheid hun kind af te staan.
- Meisjes trokken vanuit hun dorp naar de stad. In de stad hoopten ze werk te vinden in de huishouding van een rijker gezin. Soms lukte dit. Soms niet en kwamen ze in de prostitutie terecht.
Als ze zwanger werden konden ze geen kant op. Ze konden hun werk niet blijven doen met een kind erbij en hadden ook geen geld hun kind te onderhouden. Ze stonden er alleen voor. De netwerken die zich bezig hielden met illegale adoptie hielden zich ook vaak bezig met prostitutie. De kinderen werden doorverkocht aan de weeshuizen en later voor adoptie afgestaan. - Arme moeders werd aangeboden om te bevallen in een kraamkliniek. Na de bevalling kregen ze de rekening van de kliniek. Als ze deze rekening niet konden betalen werden ze onder druk gezet hun baby af te staan. In dat geval betaalden de weeshuizen de rekening van de kliniek.
- Kinderen uit armere wijken werden ontvoerd en aan kindertehuizen doorverkocht.
- Aan gezinnen werd voorgehouden dat ze hun kind tijdelijk in een weeshuis konden onderbrengen en later weer konden ophalen. Als ze dan later naar het weeshuis gingen, bleek hun kind verdwenen.
- Vrouwen werden zwanger gemaakt, zodat hun kind kon worden doorverkocht.
- Aan ouders werd verteld dat hun kinderen tijdelijk naar Nederland zouden gaan en dat ze contact konden blijven houden.
Hoeveel keuze hadden deze moeders?
Soms helemaal niet, soms een beetje.
Meestal zijn de moeders slachtoffer van criminele netwerken. Door hun omstandigheden konden ze hier niet aan ontsnappen. Soms letterlijk niet, soms omdat ze zijn voorgelogen soms omdat ze niet sterk genoeg waren om voor zichzelf en hun kind op te komen.
De meeste moeders dragen deze pijn hun hele leven bij zich.
Wat weet je over jouw achtergrond?